Zakończenie otwarte

Tak, spojrzałam tam już z 35 razy.

••••••••.••••••

Kolejny udany dzień. Blue Monday udowodnił mi że depresja może mnie nie dotyczyć :) W pracy wszyscy mówili, że promienieję, że wyglądam wspaniale i pani Iwonka pytała nawet czy jakąś randkę mam w Ośle. Pytali czy jestem zakochana.
No jestem. Od trzech lat w tej kwestii nic się nie zmieniło. Niestety zmieniło się w innych kwestiach. Moja miłość stała się platoniczna, bo człowiek którego kocham nie istnieje. Wymyśliłam sobie to wszystko, czy faktycznie był? A może to ja się zmieniłam. A może po prostu oboje zniknęliśmy. Może zostaniemy gdzieś w pamiętnikach, zdjęciach, wspomnieniach o pocałunku w deszczu.
Cisza i wiatr. Słońce i radość. Deszcz na twych skroniach... Cóż więcej mógłbyś chcieć?
Opowiadałam dziś Nati w pracy kilka chwil. Płacząca dziewczyna mówiąca o tym jak kocha i tęskni. Nie może żyć bez niego i nie potrafi tego wyrazić. Ale on wie. Po prostu ją całuje, bo nie musi nic więcej mówić.
Nie umiem teraz tego ująć, ale zgodnie przyznałyśmy, że to scena jak z filmu. Pewnie skończyłby się pozytywnie jak wszystkie takie filmy. Niestety nie zagrałam do końca. A może reżyser zmienił scenariusz. A może
Chciałam napisać jest jeszcze szansa, ale

Tell me something boy...

Czuję się dobrze. Czuję się dobrze, ale wiem, że się chwieję. Robię wszystko co się da i póki co utrzymuję równowagę na tej cieniutkiej linie. Cieszę się, że zrezygnowałam z tego szpitala, to była dobra decyzja. Ale właściwie nie umiem nic napisać i można by pomyśleć, że brak we mnie uczuć. Ale to nie tak. Jestem na tyle pogubiona w moich uczuciach i pragnieniach, że nie wiem jak to ująć. Zbyt dużo myśli w każdej chwili i nie wiem której się uchwycić.
Żeby nie spaść znów w przepaść.

https://youtu.be/bo_efYhYU2A

Nie chcę tego mówić

https://youtu.be/zCYWM0w16hg

"Please leave me 'cause I don't want to be 

The reason of your pain

Just leave me 'cause it's a thing we know

That nothing is gonna change"

Prześladowca

Nienawidzę tego kwestionariusza.
Bunt, słuchawki i to:

https://youtu.be/hPD-a1FjUtU

C10H12N2O gdzie jesteś?

Mam mętlik w głowie. Wszystkie myśli i uczucia się mieszają. Myślę o Nim, rozważam czy to o mnie, mam doła, szukam powodu, szukam rozwiązań, chodzę na fajkę, poznaję ludzi, mówią dziwne rzeczy, poznaję patologię, nie chcę hydroksyzyny, potem chcę, czytam życiorysy osób z mojej grupy, próbuję pisać swój, poznaję życie, nie widzę możliwości, nienawidzę i kocham, złość, rezygnacja, chęć autoagresji
Psychiatryk

Chora na wszystko

Jestem w szpitalu trzeci dzień. Motywacja do leczenia tak zerowa, że chcę już rezygnować. Nie widzę w tym sensu, zresztą od zawsze tak było. I w dodatku myślę o Nim. Siostra mnie dzisiaj odwiedziła i powiedziała że śniło jej się że On tutaj do mnie przyszedł. Zaśmiała się. A ja nie, bo mi też się to śniło. Dziwne?
Boję się, że utknęłam na zawsze, bo nikt nie potrafi mnie przekonać, że terapia ma sens i może mi pomóc.
Chcę uciec. Jeszcze 66 dni tutaj.